مشکل پردازشگری شنیداری کودکان (قسمت سوم)

چگونه مشکل پردازشگری شنیداری مرکزی بر کودک تأثیر می گذارد؟

ممکن است متوجه شده باشید جلب کردن توجه فرزندتان هنگامی که در اتاق دیگری است، کار مشکلی است، بخصوص اگر تلویزیون یا ماشین لباسشویی روشن باشد. اگر هم توجهش را جلب کنید، مشکل است بیشتر از یک یا دو دقیقه تداوم یابد. اگر یک رادیو روشن باشد یا اگر خواهر و برادر در حال بازی کردن باشند، ممکن است متوجه شوید که برقراری یک گفتگوی معنادار، کار مشکلی است. براساس موقعیتهای شنوایی، صحبت کردن در ماشین یا پشت تلفن، ممکن است بسیار سخت باشد، بخصوص اگر رادیو روشن باشد. اگر فرزند شما در یک تیم ورزشی با یک باشگاه پر سروصدا بازی می کند، ممکن است در برخی مواقع از دست رفته یا از کنترل خارج شده باشد. این موقعیتها چالش خاصی را برای یک بچه مبتلا به اختلال پردازشگری شنیداری مرکزی ایجاد می کند. صدای افراد با یکدیگر رقابت می کنند و در یک اتاق بزرگ یا سروصداهای فضای بیرون، شنیدن واضح را برای کودک مشکل می سازند.
 
مدرسه احتمالا مکانی است که این اختلال پردازشگری شنیداری مرکزی بیشترین تأثیر را روی کودک می گذارد و این به دلیل شدت نیاز به شنیدن و مدت زمان مورد نیاز برای شنیدن و تعداد دستورالعملهایی است که موجود می باشد. به دلیل ارتباط بین اختلالهای شنیداری مرکزی با گفتار، خواندن بلند خواندن کلمات و نوشتن، کودک ممکن است در این مراکز آموزشی به کمک بیشتری نیاز داشته باشد. با وجود این، اختلال پردازشگری شنیداری مرکزی لزوما دائمی و یا ناتوان کننده نیست و توسط کودک شما می تواند تحت کنترل قرار بگیرد. در نتیجه، فرزند شما می تواند با کمک صحیح در مدرسه به موفقیت برسد.گر از کودک بخواهیم به داستانها گوش و به سؤالها پاسخ دهد یا یک سری از راهنمایی ها را پیگیری کند، مؤثر نیست؛ مگر اینکه روشهای ویژه ای که ارائه می دهیم، مورد تمرین قرار گیرد.کودکانی که این اختلال پردازشگری شنیداری مرکزی را دارند، ممکن است در درک آنچه می خوانند مانند چیزی که می شنوند، مشکل داشته باشند، اگر چه هنگام خواندن، فرد می تواند به عقب برگردد و متن را دوباره بخواند تا زمانی که در مغزش نفوذ کند، اما در مورد شنیدن راهی برای جذب دوباره کلمات وجود ندارد مگر اینکه یک نوشته از آن در دست باشد. این مشکلات آن قدر شدت می یابند تا یک مشکل آموزشی ویژه ای با عنوان ناتوانی یادگیری» در مدرسه را ایجاد کنند.
 
کودکان مبتلا به اختلال پردازشگری شنیداری مرکزی، ممکن است در حفظ نمره های درسی خود مشکل داشته باشند، بخصوص اگر معلم در ابتدا به وسیله سخنرانی درس را شروع کند. این مورد بخصوص در مورد کلاسهایی مانند مطالعات اجتماعی و علوم، صدق می کند. بنابراین، تشخیص صحیح این مشکل بسیار مهم است، زیرا در کلاس برای این گونه بچه ها اصلاحاتی فراهم می شود. شنوایی شناس؟، آسیب شناس گفتار و زبان و معلم ناتواناییهای یادگیری، برای تطبیق درسهای کلاس باید با یکدیگر کار کنند تا فرزند شما بتواند به طور موفقیت آمیزی یاد بگیرد. کودکان مبتلا به مشکل پردازشگری شنیداری مرکزی، به نظر می رسد معلم را نادیده می گیرند و مانند «ادی» در حالت رؤیاپردازی روزانه میباشند. آنها ممکن است بقیه بچه ها را تحت نظر بگیرند، تا مطمئن شوند خود آنها دستورها را به درستی دنبال می کنند. این رفتار تقلید گرایانه می تواند به آسانی توسط معلم به طور غلط تفسیر شود. با وجود این، این کودکان اگر تشخیص داده و درمان شوند، در خانه و کلاس درس می توانند موفق شوند.
 

درمان اختلالهای پردازشگری شنیداری مرکزی

ارزیابی کردن و تشخیص این مشکل در سالهای اخیر رایج تر شده است، اما هنوز هم برنامه های درمانی این مشکل، درحال توسعه و پیشرفت است. بیشتر شنوایی شناسها ترجیح می دهند برای تشخیص قطعی، تا ۷ سالگی یا بیشتر صبر کنند که به سیستم بدن کودک فرصت رشد بدهند. برای کمک کردن به یک بچه مبتلا به این اختلال برای به دست آوردن تجربه موفقیت در مدرسه، ساکت کردن کلاس تا حد امکان مهم است. گاهی اوقات موکت کردن کف کلاس و یا سایر تجهیزات شنوایی می تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند. در بیشتر قسمتها معلم باید طوری با بچه رفتار کند که گویی کودک مشکل شنوایی دارد، زیرا بیشتر روشها برای یک کودک مبتلا به اختلال شنیداری مناسب هستند و اینکه کنشگری کودک چگونه است. به عنوان مثال، کودک باید نزدیک معلم بنشیند و معلم باید در حالی که با کودک چهره به چهره است، آهسته و ساده صحبت کند. نوشتن دستورالعمل ها و تکرار دوبارہ نکات مهم روی تخته نیز می تواند کمک کننده باشد. تکرار کردن و خلاصه نویسی اطلاعات مهم، ضروری است.
 
روش درمان معمولا به وسیله یک آسیب شناس گفتار و زبان یا شنوایی شناس، اجرا می شود. مهم است که این فرد ارتباط نزدیکی با معلم فرزند شما در مدرسه داشته باشد زیرا معلم، نیاز خواهد داشت بداند چگونه اطلاعات را بازگو و چگونه از این کودک سؤال کند. برای افزایش شنوایی، یک کودک نیاز دارد در کلاس با ارائه رفتار شنیداری خوب، مورد سؤال قرار گیرد. فرآیند درمان باید نظامدار و مرحله به مرحله باشد، روی یک مهارت کار کند، از یک سطح آسان تر آغاز و بتدریج سخت تر شود. روشهایی که از کودک می خواهد به طور آگاهانه درباره فرایند یادگیری فکر کند، اغلب مهارتهای فراشناختی نامیده می شوند که ممکن است شامل تصویر سازی و زیر لب گویی اطلاعات باشد. اگر از کودک بخواهیم به داستانها گوش و به سؤالها پاسخ دهد یا یک سری از راهنمایی ها را پیگیری کند، مؤثر نیست؛ مگر اینکه روشهای ویژه ای که ارائه می دهیم، مورد تمرین قرار گیرد. درمان باید بر حیطه های زیر متمرکز شود:
 

بهبود تمیز شنیداری فرد Auditory discrimination / آگاهی از صدا

این بدین معناست که کودک شما روی گوش کردن به صداها و یادگیری اینکه آنها چگونه از هم متفاوت می شوند، کار خواهد کرد. کودکان مبتلا به اختلال پردازش شنیداری مرکزی، در شنیدن تفاوتهای بین کلمات مشابه مانند ساخت، سخت، سوخت مشکل دارند. با بهبود تمیز شنیداری، فرزند شما کلمات دارای صداهای مشابه را بهتر تفکیک خواهد کرد. آسیب شناس گفتار و زبان نیز ممکن است بر گوش کردن تفاوت آواها و تشخیص دادن آنها و اینکه آیا آنها آواهای بالا یا پایین هستند، کار کند، آنقدر خوب که کودک در تشخیص صداها موفق شود.
 

بهبود وضعیت آگاهی واج شناسی Phonemic awareness

این به روشی اطلاق می شود که از طریق آن فرزند شما می تواند صداها و بخشها را هنگامی که در کنار هم قرار می گیرند، یا هنگامی که جدا از هم هستند ، پردازش و سازماندهی کند. کودکانی با CAPD (اختلال پردازش شنیداری مرکزی) اغلب نمی توانند بگویند که ت - او - پ می شود، توپ زمانی که کلمه های «مار - پیچ»، «باغ - چه»، «جا ۔ نماز» را می شنوند، قرار دادن آنها در کنار هم و ایجاد کلمه های مارپیچ، باغچه، جانماز»  کار سختی است. اینها مهارتهای ترکیب شنیداری نامیده می شوند.
 
سایر مهارتهای آگاهی تک صداها، شامل تشخیص اولین و آخرین صدا در یک کلمه، شنیدن الگوهای هم قافیه و گفتن اینکه چند بخش در کلمه وجود دارد، می باشد. تحقیقاتی که در اواخر دهه ۱۹۹۰ انجام شده، نشان داده اند مهارتهای آگاهی تک واجها نه تنها برای کودکان مبتلا به CAPD مهم است، بلکه برای کودکان مبتلا به اختلالهای یادگیری در خواندن و هجی کردن هم مهم است. با کار کردن در این مهارتها، فرزند شما باید به خوبی در این حیطه ها بهبود یابد .
 
منبع: مشکلات گفتاری، زبانی و شنیداری کودکان، پاتریسا هاماگوچی، نادر باقری،علی غنایی، چاپ اول، انتشارات آستان قدس رضوی، مشهد 1390